Beste broeders en zusters,
De bijbel windt er geen doekjes om. Het lijden en sterven van Jezus was vreselijk. Niet alleen de lichamelijke pijn van de marteling. Maar ook de spot van de omstanders was een marteling voor de ziel. Helemaal overgelaten aan de mensen hangt hij verloren aan het kruis. Zijn eenzaamheid wordt duidelijk in de woorden die hij spreekt. “Mijn God, mijn God waarom hebt U mij verlaten?”

Jezus gebruikt woorden uit de Psalm 22. De Psalm bevat woorden wat Jezus overkomt. Verraden, verlaten en in handen van vijandige mensen. Het lijden van de rechtvaardige. In Jezus komt het allemaal ter vervulling. Maar de mensen om hen heen zij kunnen het niet zien. De donkerheid is ook teken van hun onbegrip. Zij spotten met datgene, wat hun eigenlijk tot nadenken moet aanzetten.

Want de tekens van de macht van God zijn duidelijk aanwezig. Omwentelingen van het gewone. Gebeurtenissen, die de mensen angst in boezemen. Dat wat gewoon leek te zijn veranderde in eens. Omwentelingen gebeuren, die niets en niemand ongedeerd laten. Die de rotsen tot in het diepste van de aarde laten beven.
Hoe kan dat? God hangt hulpeloos en verlaten aan het kruis. En toch is zijn macht zo sterk, dat de aarde beeft door zijn aanraking? Hoe kan God machteloos zijn en tegelijk alle macht in handen hebben?

Het is de vraag, die ons al tweeduizend jaren lang geen rust gunt. Hoe kan God zijn en mens zijn in Jezus Christus samen komen? Hoe kan het zijn, dat Jezus helemaal een normale mens was, en toch ook helemaal God was?
De tekst geeft geen antwoord. Maar stelt een vraag aan ons. Kunt u de macht van God zien zoals de Centurio? De hoofdman van de Romeinse soldaten. Kunt u God zien in de hulpeloosheid? Want alleen als u God in eenzaamheid en machteloosheid kunt zien, dan bent u ook in staat om de macht volle tekenen van God zien. Want in Jezus Christus komt allebeide bij elkaar. De machteloosheid en de macht van God.